Efe olmak da, efe kalmak da zordur. Efe, zalime baş kaldırır. Onurludur, yiğittir, özü sözü birdir.   Efeler, çetelerin lideridir; zeybek topluluklarının başkanıdır. Ege bölgesi, özellikle Aydın ilimiz efenin harman olduğu yerdir.   Kısaca, düşman karşısında dimdik ayakta durabilmektir efelik.   ——————   EMİRE AYŞE ALİYE. Namı değer ÇETE AYŞE. 1894’te Aydın İmamköy‘de doğdu. 1915’te Çanakkale’de şehit düşen kocasından kalan yadigâr küpelerini satarak silah aldı. Yunanlıların İmamköy’ü işgalinden sonra, çocuklarını komşusuna emanet ederek vatan savunmasına katıldı. Çete Emir Ayşe o dönemi şöyle anlatıyor. “Yunanlılar Aydın’a geldiğinde İmamköy’ündeydim 15 gün önce de Nazilli‘ye varmışlardı, dayanamadım tüfeğimi aldım çıktım diyor.”   Çete Ayşe Kepez’de savaştı. Yörük Ali Efe’ye katılıp Umur’lu cephesinde üç yol savaşında çarpıştı. Yaralanıp sıtmaya yakalandı. 1922 Aydın’ın kurtuluşuna kadar vatan mücadelesi içerisinde Yunanlılara karşı mücadele etti.   Ve 1933 yılında, bizzat Mustafa Kemal Atatürk’ün göğsüne taktığı İstiklal Madalyası ile onurlandırıldı. Çete Ayşe (Efe Ayşe), sadece Aydın’ın değil, tüm Anadolu’nun sembolüydü.   ⸻   1967’de Çete Ayşe öldü, O yıllarda Aydın’da bir kız çocuğu doğdu: Özlem Çerçioğlu. Siyasette yükseldi, “Topuklu Efe” diye anıldı.   Ve Özlem Çerçioğlu; Mustafa Kemal Atatürk’ün kurduğu partinin rozetini çıkartıp, iktidar partisinin rozetini göğsüne taktı.   ÖZLEM ÇERÇİOĞLU!.. Namı değer TOPUKLU EFE!.. Efe oldun ama efe kalamadın… Keşke Aydın halkının verdiği bu isme layık olabilseydin.